frisse mail

Lieve allemaal,
Vandaag een heel afwisselende dag gehad. Het begon vanmorgen al met de verrassing dat er geen water uit de kraan kwam. Geen warm water is niet zo bijzonder hier, maar helemaal geen water... We hebben ons met de laatste druppels die nog in de leidingen zaten een heel klein beetje gewassen, maar toch zeker niet zo grondig als we van onze moeders geleerd hebben. Gelukkig is er nu wel weer water: we zijn vandaag erg plakkerig geworden.
Marjolein voelt zich vandaag niet zo fit, is wat neusverkouden, moe en gammel. Ze denkt dat het van vermoeidheid komt. Hopelijk is ze morgen fit genoeg om mee te gaan naar Norsindi.
De auto van artisan Hut was klokslag 9 uur hier om ons op te halen voor het ritje naar het kantoor; dat is 2 a 3 km. We hebben er anderhalf uur over gedaan. Wat een heksenketel, die ochtendspits. En agressief dat er dan gereden wordt!
Monju was er vandaag niet; hij wilde naar een verkiezingsbijeenkomst van het een of ander. De opper kleermaker spreekt gelukkig ook goed Engels, dus we hebben ons prima gered.
Onze bloesje waren klaar: het ajourstofje is verwerkt tot een bloesje met een kraagje. Ze hebben de streepjes heel mooi verwerkt: heel symmetrisch en met 1 streep midden op de mouw. Het andere model hebben we in 2 kleuren halfzijde met een gedessineerd voorpandje laten maken. Dat is ook leuk geworden. Lovely had ons van tevoren al gewaarschuwd dat de turquoise kleur niet zo goed zou worden omdat ze niet de beste verfkwaliteit had en het regende. Dat heeft ook op sommige kleuren veel invloed tijdens het droogproces. En die voorspelling klopt wel: het bloesje is wat te licht uitgevallen.
Morgen gaat ze goede turquoise verf kopen en gaan we duimen voor droog weer.
De kleermakers hier werken heel secuur; het naaiwerk ziet er goed uit, daarnaast zijn ze zich erg goed bewust van de kwaliteitseisen die bij ons gesteld worden.
Na onze pas-sessie zijn we het stoffenmagazijn ingedoken om stoffen voor zakdoeken uit te zoeken. Dat is prima gelukt: Nederland kan weer Fair snuiten! De kosten van het hier laten maken worden berekend: er moet nog even overlegd worden hoeveel korting we op de stof krijgen. Ze hebben het magazijn hier super onhandig ingericht, of beter gezegd: niet ingericht. De pakketten stof liggen van de vloer tot bijna aan het plafond op elkaar gestapeld. Als je daar wat tussenuit wilt halen..... Maar goed, het maakt een abonnement bij het fitness centrum wel overbodig.
Na de lunch zijn we naar Lovely gegaan om verder te werken aan de stalen voor volgende zomer. Lovely stelde voor om alles waar turquoise in moet pas morgen te maken, als ze goede turquoise verf heeft.Leek ons een goed plan. De rest begint al goed op te schieten.
De vrouwen waren verguld met hun cadeautje. Wij kregen allebei een sjaal cadeau retour. We hadden eergisteren al afgesproken om even bij Orthuna en Rukia op bezoek te gaan na het verven van vandaag. Dat is inderdaad gelukt. Maar tjonge, wat een armoede! Orthuna woont met haar schoonouders, een vrijgezelle zwager, een zwager met vrouw en twee zoontjes en haar man en dochtertje in een huisje dat bestaat uit 2 kamers, een keukentje en een wc. Zij slaapt in een kamer die vol staat met twee twee-persoons-bedden gescheiden door een stuk golfplaat dat lang niet tot het plafond reikt. In het ene bed slaapt haar zwager met zijn gezin in het andere Orthuna met man en kind.En dan wordt je onthaald op vruchtensap, appel, koekjes en een bordje noedels met groenten en ei.
De hele familie was blij en opgewonden dat we er waren, er kwamen buurvrouwen kijken en praten en de zwager (die met het gezin) heeft -tig foto en selfies met ons erop gemaakt: ze waren allemaal "fantastic".Nou, met twee zulke fotogenieke dames als wij zijn zal dat best!
Daarna naar Rukia: dat was nog erger. Haar man is weggelopen toen zij hoogzwanger was van hun tweede kind. Zij woont nu met haar moeder en haar 2 kinderen in een kamer van 31/2 bij 31/2 met een "keuken" buiten onder een afdakje die ze met 6 gezinnen moeten delen. De WC is buiten om het hoekje en wordt ook met 6 gezinnen gedeeld. Maar ook daar werden we allerhartelijkst ontvangen en getrakteerd op sap en biscuitjes. Momota was helemaal niet blij dat we niet bij haar op bezoek kwamen, maar dat zagen we echt niet zitten: je doet er een uur over om bij haar huis te komen. We zijn wel even bij Nantu geweest: de voormalige opper-kleermaker van Folk Bangladesh. Hij is voor zichzelf begonnen. Tot mijn verbijstering herkende ik bij hem allerlei spullen van Folk: een tafel en stoelen, naaimachines, tot de onderzetters aan toe. Of hij die overgenomen of ingepikt heeft weet ik niet. Waarschijnlijk het laatste met het idee dat ze hem nog salaris schuldig waren?
Hij had nog een aantal kledingstukken liggen die ooit voor ons zijn gemaakt: allemaal super vies en verkleurd en van collecties die we al lang niet meer hebben. Hij wilde ze aan ons slijten. We hebben hem gezegd dat ie ze op de lokale markt mag verkopen. Hij wil ook voor ons gaan werken. We hebben direct duidelijk gemaakt dat we nu met Artisan Hut samenwerken en geen belangstelling hebben voor nog een kledingproducent in Dhaka. Was een kwestie van op je gevoel afgaan.
Na al deze visites zijn we in een babytaxi/tuktuk naar het guesthouse gegaan. Dat lukte zowaar zonder enorme zoekpartijen. Ze hebben hier in Uttara (zo heet dit deel van Dhaka) sectornummers, straat- en huisnummers, maar al die nummers zijn niet helemaal logisch gerangschikt. Het vinden van een adres is niet zo vanzelfsprekend als je zou denken.
Bij aankomst hier kwam een van onze twee gastheren (twee knullen van 18-22) stralend vertellen dat we allemaal schone lakens en handdoeken hadden gekregen. Super toch!
Tot zover onze belevenissen van vandaag. We hopen morgen samen naar norsindi te gaan om de wevers te bezoeken.
Liefs, Marjolein en Karin