Hard werken!! deel 2
Door: Marjolein en Karin
05 Augustus 2015 | India, Pondicherry
.....en toen kwam Radja om onze order voor voorjaar 2016 te bespreken. Het wordt heel mooi collega's! Het is ontzettend leuk om te merken hoe goed Radja door heeft hoe belangrijk het is om continuiteit in de opdrachten te krijgen en hoe hij daar aan kan werken.
Na de lunch (15 uur; altijd goed om flink te onbijten hier) zijn we naar de Timely Aiding Society geweest: de groep die tassen maakt van kalamkaristoffen. Ze hadden een aantal leuke nieuwe modellen liggen. We hebben een sampleorder gemaakt met de diverse aanpassingen die we zouden willen. Morgen krijgen we de FOB prijzen van de diverse producten te horen. De groep is intussen gehuisvest in de etage die Rajendran, de groepsleider, op zijn huis heeft gebouwd. Het ziet er prachtig uit, heel ruim en licht en er is heerlijk veel luchtcirculatie doordat er aan alle kanten ramen en deuren zijn die open kunnen.
We eten steeds heerlijk: ontbijt met dosa (heel uchtige pannenkoek van rijst en kikkererwtenmeel), eetly (gestoomde massieve knodelachtige dingen ook van rijstmeel maar met meer kikkererwtenmeel erdoor) of rijstnoedels (= mihoen), lekker bakje dal erbij...
Als lunch wordt hier vaak een talli gegeten, dat is dat dienblad met bakjes met smurreltjes waar we al eerder over schreven. Avondeten hoeft eigenlijk nauwelijks nog. Gisteren hebben we helemaal niets meer gegeten, vandaag gaan we een kom groentensoep eten.
Het weer is weer heet, gisteravond een echte tropische regenbui mee gemaakt toen we op het station waren. De bedelaars uit de hele stad leken daar te komen schuilen en zetten hun werk intussen onverdroten voort. Dat is erg akelig en moeilijk om mee om te gaan. Je ziet mensen met de meest akelige aandoeningen langskomen. Een voorbeeld was een nog vrij jonge man die halfzijdig verlamd was. Hij liep met een stok en sleepte zijn slechte been met zich mee, maar omdat hij geen schoenen aan hád (of uberhaupt geen schoenen had) had hij een doekje om z'n tenen gebonden tegen het doorslijten. Het klinkt bijna komisch als ik het zo opschrijf, maar dat was het helemaal niet.
Om met wat leukers te eindigen: ik (Karin) ben bezig met het samenstellen van de Indiase versie van "Team Lekker Belangrijk", op foto wel te verstaan. Daar zijn ze hier echt lachwekkend goed in: mannetjes, liefst in uniform, die met een ontzettend gewichtig gezicht de meest eenvoudige taken aan het uitvoeren zijn.
Marjolein heeft intussen al heel veel foto's en filmpjes gemaakt. Het lukt nog niet om ze hier te plaatsen. Even wachten nog dus....
Liefs, Marjolein en Karin
Na de lunch (15 uur; altijd goed om flink te onbijten hier) zijn we naar de Timely Aiding Society geweest: de groep die tassen maakt van kalamkaristoffen. Ze hadden een aantal leuke nieuwe modellen liggen. We hebben een sampleorder gemaakt met de diverse aanpassingen die we zouden willen. Morgen krijgen we de FOB prijzen van de diverse producten te horen. De groep is intussen gehuisvest in de etage die Rajendran, de groepsleider, op zijn huis heeft gebouwd. Het ziet er prachtig uit, heel ruim en licht en er is heerlijk veel luchtcirculatie doordat er aan alle kanten ramen en deuren zijn die open kunnen.
We eten steeds heerlijk: ontbijt met dosa (heel uchtige pannenkoek van rijst en kikkererwtenmeel), eetly (gestoomde massieve knodelachtige dingen ook van rijstmeel maar met meer kikkererwtenmeel erdoor) of rijstnoedels (= mihoen), lekker bakje dal erbij...
Als lunch wordt hier vaak een talli gegeten, dat is dat dienblad met bakjes met smurreltjes waar we al eerder over schreven. Avondeten hoeft eigenlijk nauwelijks nog. Gisteren hebben we helemaal niets meer gegeten, vandaag gaan we een kom groentensoep eten.
Het weer is weer heet, gisteravond een echte tropische regenbui mee gemaakt toen we op het station waren. De bedelaars uit de hele stad leken daar te komen schuilen en zetten hun werk intussen onverdroten voort. Dat is erg akelig en moeilijk om mee om te gaan. Je ziet mensen met de meest akelige aandoeningen langskomen. Een voorbeeld was een nog vrij jonge man die halfzijdig verlamd was. Hij liep met een stok en sleepte zijn slechte been met zich mee, maar omdat hij geen schoenen aan hád (of uberhaupt geen schoenen had) had hij een doekje om z'n tenen gebonden tegen het doorslijten. Het klinkt bijna komisch als ik het zo opschrijf, maar dat was het helemaal niet.
Om met wat leukers te eindigen: ik (Karin) ben bezig met het samenstellen van de Indiase versie van "Team Lekker Belangrijk", op foto wel te verstaan. Daar zijn ze hier echt lachwekkend goed in: mannetjes, liefst in uniform, die met een ontzettend gewichtig gezicht de meest eenvoudige taken aan het uitvoeren zijn.
Marjolein heeft intussen al heel veel foto's en filmpjes gemaakt. Het lukt nog niet om ze hier te plaatsen. Even wachten nog dus....
Liefs, Marjolein en Karin
-
05 Augustus 2015 - 18:45
Ria:
Hoi meiden,
Hard werken, doen jullie!
Maar er klinkt ook veel plezier door in jullie verhalen. Houden zo!
Liefs,
Ria
-
06 Augustus 2015 - 10:04
Hannie:
Dag Karin en Marjolein,
Mooi om jullie verhalen te lezen. Zo kan ik me een beetje voorstellen hoe jullie bezig zijn. En wat moet je aan veel dingen denken als je fairtrade criteria wilt hanteren. Plezier en sterkte met jullie bezigheden.
Groetjes,
Hannie -
06 Augustus 2015 - 11:31
Diny:
Hoi Marjolein en Karin,
geweldig zeg om jullie verhalen te lezen. op dit moment lukt het me net om dat bij te houden, maar ga vandaag proberen toch ook een uitgebreide gewone mail te sturen..
En Marjolein, denk je dat tussen al die foto's misschien ook een mooie foto zit voor onze uitnodiging voor de presentatie dit najaar? of zou je willen kijken of je daar een mooi plaatje voor kunt schieten? Dat lijkt me eigenlijk wel erg leuk.
groetjes en sterkte
Diny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
