volgende bedje

Lieve allemaal,

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om op tijd op het vliegveld te zijn. Van het hotel een ontbijtje meegekregen voor onderweg; heel attent van ze. De vlucht verliep vandaag prima: op tijd en zonder enge toestanden. Team Lekker Belangrijk was op het Bengaalse vliegveld weer volop in actie. Hoe vaak je daar je paspoort moet laten zien!
Monju, de directeur van Artisan Hut, stond ons op te wachten en bracht ons eerst naar het hotel. Hier hebben we twee 2-persoonsbedden. Da's weer het andere uiterste. Het gevolg is dat je in de kamer verder weinig ruimte over hebt. Het zijn erg aardige mensen hier. Dat heb ik in het verleden wel eens heel anders mee gemaakt.
Na (al weer!) een heerlijke lunch bij een Thais restaurant en een kop heerlijke koffie/thee bij een New Yorks tentje zijn we naar het kantoor van artisan Hut gegeaan. Dat bestaat uit 2 appartementen: 1 op de 3e en 1 op de 4e verdieping van een appartementengebouw. Voorheen zat Monju op de 1e verdieping maar dat appartement is erg in prijs gestegen, daarom is hij een week geleden verhuisd naar de 4e verdieping: dat appertement is goedkoper. Het ziet er (nu nog?) heel netjes uit. Er ligt een flinke voorraad stoffen aan de meter in een opslagruimte, groen en rijp door elkaar. Daar gaan we es flink in rondneuzen, wie weet komen we nog heel bruikbare dingen tegen om bijvoorbeeld zakdoeken van te laten maken.
Op de 3e verdieping zijn de kleermakers gehuisvest. Er kunnen maximaal 20 mensen tegelijk werken volgens Monju. Dat lijkt ons wel heel erg veel. Er waren vandaag rond de 12 mensen bezig en het was al flink lawaaierig en vol. Maar wij kijken natuurlijk met westerse ogen.
We hebben een agenda opgesteld voor de komende week. Tjonge, dat kostte toch een moeite! Maar geduld is een schone zaak. We zijn eruit gekomen: we gaan een dag naar Norsindi om de wevers te bezoeken, 3 keer naar Lovely om nieuwe producten te ontwikkelen, 2 keer met de kleermakers aan de slag, een ochtend met de contactpersoon van de borduurgroep praten en een dagdeel marketing research doen. Maar dat kan je misschien ook shoppen noemen. Nee toch niet, we hebben hele serieuze plannen om te gaan zoeken naar een adres waar we een goede kwaliteit zijde voor de handbeschilderde sjaals kunnen kopen.
Aan het einde van de middag zijn we al even bij Lovely geweest om gedag te zeggen.. Ze was helemaal dol-enthousiast en alles was "very good sister". Benieuwd hoe lang dat zo blijft. Ervaring leert dat ze ieder bezoek toch minstens 1 keer erg boos wordt. We hebben al wat stalen uitgezocht en werkzaamheden voorbesproken zodat we vrijdag direct aan de slag kunnen. Lovely ziet er patent uit; een stuk slanker dan twee jaar geleden en met een leuk kapsel. Er werken nu drie vrouwen bij haar waarvan ik er twee al jaren lang heb gezien en de derde vrij recent begonnen is.
Zo'n bezoekje kost wel erg veel tijd. Op de kaart is het kantoor van Artisan Hut niet ver van Lovely's huis, maar Dhaka is zo groot dat de afstand toch tegenvalt. Daarbij komt dat het verkeer echt krankzinnig druk is. Zowel de hoofdwegen als de kleinere wegen zitten propvol. Op de hoofdwegen vooral met ontzettend gammele verveloze bussen en personenauto's, op de kleinere wegen vooral met riksja's, tuktuks en auto's. Hier in Dhaka zie je nog heel veel riksja's. In de Indiase steden waar wij nu geweest zijn zijn ze vrijwel uit het straatbeeld verdwenen, daar zie je dan weer ontzettend veel motorfietsen en scooters.

Liefs, Marjolein en karin